Σάββατο 26 Δεκεμβρίου 2015

Ανταγωνιστικότητα και ξανά ανταγωνιστικότητα.Το νέο εργαλείο έχει όνομα

Την ώρα που η κυβέρνηση και τ' άλλα κόμματα της αστικής διαχείρισης εστίαζαν στο «Σύμφωνο Συμβίωσης» ως απόδειξη δημοκρατικής ευαισθησίας, ο ΣΕΒ όριζε με ακρίβεια ποια πρέπει να είναι η κυβερνητική πολιτική, κάνοντας πριν απ' όλα καθαρό πως στους χώρους δουλειάς μόνο ένας κανόνας ισχύει: Η όσο το δυνατόν πιο άγρια εκμετάλλευση. 
Με την τελευταία ανακοίνωσή τους, οι βιομήχανοι εστιάζουν τις απαιτήσεις τους ως προς τον επόμενο γύρο των μεταρρυθμίσεων στη μείωση του ενεργειακού και του «μη μισθολογικού» κόστους, που σημαίνει φτηνότερη Ενέργεια και παραπέρα απαλλαγή των επιχειρήσεων από τη συμμετοχή τους στο σύστημα της
Κοινωνικής Ασφάλισης,προκειμένου να γίνουν πιο ανταγωνιστικές οι τιμές των προϊόντων που εξάγουν, χωρίς βέβαια να μειωθεί (αλλά να αυξηθεί κιόλας) το ποσοστό της κερδοφορίας τους. 
Κι αυτά, βέβαια, επιπρόσθετα στη «βελτίωση της δημοσιονομικής κατάστασης» που την πλήρωσε με αιματηρές περικοπές και θυσίες ο λαός, αλλά και στις «διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις» που ήδη έγιναν και οι οποίες αφορούν κατά βάση ανατροπές στα μισθολογικά, εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα των εργαζομένων, αναδιαρθρώσεις στην οικονομία που πλήττουν τους μικροεπαγγελματίες και τους μικρούς αγρότες.
Το νέο εργαλείο έχει όνομα: «Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2016-2019», στο οποίο θα περιλαμβάνονται πρόσθετα αντιλαϊκά μέτρα ύψους τουλάχιστον 7,4 δισ. ευρώ. 
Η «ενεργητική διαχείριση» των «κόκκινων» δανείων στις τράπεζες, η διαμόρφωση του νέου λεγόμενου «αναπτυξιακού νόμου» και των εργαλείων χρηματοδότησης που θα το συνοδεύουν, σε συνδυασμό βέβαια με τα κονδύλια από το ΕΣΠΑ, αποτελούν τα επόμενα βήματα της συγκυβέρνησης στην πορεία διαμόρφωσης και ανάπτυξης του νέου προτύπου της «παραγωγικής ανασυγκρότησης».
Η κυβέρνηση, επίσης, επικεντρώνει τώρα τα προπαγανδιστικά της πυρά στο ζήτημα της Κοινωνικής Ασφάλισης, για να νομιμοποιήσει στις λαϊκές συνειδήσεις τις νέες ανατροπές που ετοιμάζει. 
Πλέον, ομολογείται απ' όλους ότι ο δρόμος είναι ορθάνοιχτος για νέες μειώσεις στις συντάξεις και αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης, όπως γινόταν με τις μεταρρυθμίσεις όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων.